19 kwietnia 2018 r. w Szkole Podstawowej nr 3 im. 10 Pułku Strzelców Konnych w Łańcucie odbył się III Wojewódzki Konkurs Piosenki Żołnierskiej i Patriotycznej.

Patronat nad konkursem objął Podkarpacki Kurator Oświaty Małgorzata Rauch (którą reprezentowała pani Małgorzata Nowińska-Zgurska – Kierownik Oddziału Jakości i Zarządzania Edukacją) i Burmistrz Miasta Łańcuta – Stanisław Gwizdak.

Jurorami w konkursie byli panowie: Michał Horodecki – przewodniczący komisji konkursowej, Maciej Seniw, Krystian Bar, Lucjan Rybak i Adam Opałka.

Wśród zaproszonych gości obecni byli pan Grzegorz Paczocha – kierownik Wydziału Edukacji, Kultury, Sportu i Zdrowia w Urzędzie Miasta Łańcuta oraz przedstawicielki Rady Rodziców – panie Magdalena Lewicka i Patrycja Dec. 

W konkursie wystąpiło łącznie 15 solistów i 17 zespołów wokalnych i wokalno-instrumentalnych w dwóch kategoriach wiekowych: klasy I-III i klasy IV - VII szkoły podstawowej.

 

 

Jurorzy wyłonili zwycięzców.

 

W kategorii solistów klas I - III:

W kategorii solistów klas IV - VII:

W kategorii zespołów klas I - III:

W kategorii zespołów klas IV - VII:

 

Wszyscy uczestnicy konkursu otrzymali pamiątkowe dyplomy, nagrodzeni otrzymali statuetki i nagrody książkowe, dla wyróżnionych również były książki.

Nagrody ufundował Burmistrz Miasta Łańcuta – pan Stanisław Gwizdak. O napoje dla wszystkich uczestników konkursu zadbała Przewodnicząca Rady Rodziców pani Magdalena Lewicka.

 

Tyle suchych faktów. A czy ktoś jest ciekawy emocji i przeżyć jakich dostarczył konkurs? Oto moja relacja z poczynionych tego dnia obserwacji:

19 kwietnia w naszej szkole pojawił się spory tłumek gości, których strój zwracał uwagę nas wszystkich: byli mali żołnierze w mundurach moro, a nawet niektórzy w hełmach na głowie, zuchy i harcerze w swoich strojach, biało-czerwone damy starsze i młodsze, dziewczyny ubrane w galową czerń albo w jej połączenie z bielą, uczniowie i uczennice z biało-czerwonymi opaskami na rękach nawiązujący do powstańców warszawskich, gromada nastolatków w koszulach w kratkę upodabniająca się do partyzantów, żołnierzy wyklętych czy powstańców i słodkie małe artystki misternie uczesane, z wpiętymi we włosy biało-czerwonymi kwiatami. W swoich strojach kolorowych byli również nasi uczniowie – Dzieciaki w Trampkach, które niejako pełniły rolę gospodarzy tego miejsca wraz ze swoim „szefem” - panem Tomaszem Orzechowskim. Trudno nie wspomnieć również Dyrekcji szkoły – pani Barbary Kiełb i pani Haliny Ciąpały, na których barkach spoczywała odpowiedzialność za całość „dzieła”, konferansjerki – pani Weroniki Krupy czy pani Karoliny Grzywy, które cały czas czuwały nad przygotowaniem i przebiegiem konkursu. Zaangażowanych w organizację osób było znacznie więcej – właściwie cała kadra szkoły miała jakieś swoje zadania mniejsze lub większe, a nie brakło również zadań dla Rady Rodziców.
Zjechali się soliści i zespoły śpiewające z różnych stron Podkarpacia, przyjechali również młodzi muzycy, którzy akompaniowali swoim kolegom i koleżankom na różnych instrumentach.

 

Pani Małgorzata Nowińska-Zgurska reprezentująca Kuratorium Oświaty przed rozpoczęciem występów powiedziała piękne słowa, których sens był taki:

 

Młodym ludziom w wychowaniu trzeba dać korzenie i skrzydła.
Kto otrzymał korzenie i skrzydła, zawsze będzie wiedział skąd wyszedł i będzie umiał wrócić do rodzinnego gniazda.

 

A jednocześnie – jak rozumiem – skrzydła pomogą mu daleko i wysoko latać, zdobywać nowe lądy i niezdobyte dotąd szczyty. 
Ta forma kształtowania tożsamości narodowej, zakorzenienia w tradycji i historii Polski ma największą szansę na naturalne przekazywanie wartości, o które w wychowaniu chodzi…

Nie nudziliśmy się tego przedpołudnia na naszej leciwej sali gimnastycznej (no, chyba że czekając na werdykt jurorów w dużym napięciu): młodsi i starsi uczestnicy przykuli naszą uwagę swoimi występami. Jako pierwsi występowali soliści z klas młodszych, później starsi uczniowie, a w dalszej kolejności duety i zespoły wokalne i wokalno-instrumentalne.

Już pierwsze wystąpienie Weroniki Kud z Gaci wprowadziło nas w podniosły i uroczysty nastrój. Weronika śpiewała utwór „Uwierz Polsko”. Słowa, melodia i umiejętności młodej artystki sprawiły, że wzruszyłam się. Kolejne utwory miały różny nastrój i koloryt. Były to dobrze znane i lubiane pieśni, takie jak „Zwycięży orzeł biały”, „Pałacyk Michla”, „Maszerują strzelcy”, „Rozkwitały pąki białych róż” i wiele innych znanych i mniej znanych, albo wręcz napisanych specjalnie na tę okazję. Marszowe rytmy wzmacniane były odpowiednim ruchem scenicznym, werblami, talerzami i innymi instrumentami, którymi młodzi artyści się posługiwali, a to wszystko sprawiało, że nogi same rwały się do marszu, czy choćby wystukiwania rytmu pod krzesłem.

Najbardziej przeżyłam dwa utwory zaśpiewane przez solistki z grupy starszej – „List z Katynia” w wykonaniu Mai Chrzan z Głuchowa oraz „Kolędę warszawską”, którą zaśpiewała Katarzyna Hess z Wysokiej Głogowskiej. Obie nawiązywały do trudnej historii naszej Ojczyzny, obie były liryczno-tragiczne, a na dodatek bardzo profesjonalnie wykonane. Oczywiście nie brakowało mi wzruszeń i artystycznych doznań przy wielu innych wykonaniach, również tych zbiorowych, ale nie sposób o wszystkich wspomnieć. Jurorzy na pewno mieli niełatwe zadanie, żeby wyłonić zwycięzców. Mnie cieszy to, że wszyscy uczestnicy konkursu byli bardzo zaangażowani w to, co robili na scenie i dawali z siebie wszystko, aby dobrze wyrazić emocje związane z wykonywanymi utworami. Lepszej lekcji historii i patriotyzmu nie trzeba. Te dzieci wzmocniły swoje korzenie i wyraźnie widać, że rosną im skrzydła.

 

-Zdjęcia 1-

-Zdjęcia 2-

Małgorzata Kwiecińska

dodano: 2018-04-23