Z żalem zawiadamiamy, że zmarł długoletni nauczyciel języka polskiego,
wicedyrektor szkoły, wizytator
Pan Bolesław Bemben.

Rodzinie i Bliskim zmarłego składamy
szczere wyrazy współczucia oraz życzymy sił,
które wypływają z nadziei na spotkanie w wieczności.

 

Społeczność Szkoły Podstawowej nr 3
im. 10 Pułku Strzelców Konnych
w Łańcucie

 

 

 

„Życie nasze zmienia się, ale się nie kończy”

 

 

Pan Bolesław Bemben rozpoczął swoją pracę zawodową w 1967 r. w Szkole Podstawowej w Rogóżnie jako nauczyciel języka polskiego. W latach 1973 – 1975 pełnił funkcję kierownika wydziału kultury w Prezydium PRN w Łańcucie. Od 1975 do 1983 roku pracował w Miejskim Domu Kultury w Łańcucie jako starszy instruktor kulturalno-oświatowy, a następnie objął stanowisko Dyrektora tej placówki.

Najdłużej związany był zawodowo ze Szkołą Podstawową nr 3 w Łańcucie, w której pracował od 1983 do 2004 roku. W tym czasie był wychowawcą i pracował jako nauczyciel języka polskiego, pełnił funkcję wicedyrektora szkoły (1984 r. – 1987 r.), był wizytatorem i metodykiem (1987 r. – 1990 r.) oraz doradcą zawodowym (1994 r. - 2000 r.). Ukończył II stopień specjalizacji zawodowej. Był opiekunem stażu nauczycieli ubiegających się o wyższy stopień awansu zawodowego oraz opiekunem praktyk studenckich. Odznaczony nagrodami: Inspektora Oświaty i Kuratora Oświaty oraz licznymi nagrodami Dyrektora Szkoły. Po przejściu na emeryturę w roku 2004 pracował na ¼ etatu jako nauczyciel języka polskiego do 2007 r. w roku 2016 otrzymał honorowy tytuł Przyjaciela Szkoły Podstawowej nr 3 w Łańcucie.

Pan Bolesław Bemben przez 40 lat poświęcił się pracy w szkole.Z wielkim zapałem poświęcał się pracy z dziećmi i młodzieżą, aktywnie uczestniczył w życiu szkoły, dzielił się swoimi umiejętnościami i doświadczeniem zawodowym. Pan Bolesław zdobył uznanie współpracowników, rodziców i uczniów. Z ogromną pasją przekazywał zarówno uczniom, jak i nauczycielom swoją wiedzę na temat historii, tradycji i zwyczajów naszego regionu. Po odejściu na emeryturę nadal, dopóki pozwalało mu na to zdrowie, utrzymywał kontakt ze szkołą, chętnie dzieląc się swoją pasją związaną z regionalizmem i historią małej Ojczyzny.

Dziękujemy Mu za lata współpracy, zaangażowanie, trud, za czas wspólnie spędzony, za każde dobro, które wniósł w życie współpracowników i młodego pokolenia.

Wierzymy jednak, że „życie nasze zmienia się, ale się nie kończy” i mamy nadzieję, że kiedyś razem się spotkamy.

dodano: 2018-03-07